Weten jullie het nog? Op Radio Veronica in de jaren 80? Het item De Plaat en z’n Verhaal (bedacht door Erik de Zwart). Hierin werden songteksten van popballads vertaald en uitgelegd. Daarna luisterde je toch heel anders naar zo’n liedje. Het idee van de Plaat en z’n Verhaal kun je natuurlijk ook gebruiken in de fotografie. En dat is wat ik wil gaan doen. Uitleggen waarom een foto mij aanspreekt, wat hij voor mij betekent. Een soort vertaling maken. En dat is natuurlijk subjectief, want het kan best zijn dat jij bij een foto een heel ander idee hebt.

Vandaag wil ik deze foto bespreken:

De foto is genomen in april 2019 met een 85mm objectief op een crop camera. Ik heb hem af laten drukken op plexiglas en hij hangt bij mij in de woonkamer. Ik kijk er dus iedere dag naar en het verveelt geen moment. Ik zie een meisje in een groot en donker bos staan. Ze is alleen, misschien wel eenzaam. Uit de blik in haar ogen spreekt ongeloof en angst. Een onbegrip voor de wereld om haar heen. Het is alsof ze niet zeker weet welke kant ze op zal gaan. Het gebogen been kan de eerste stap zijn. Haar lichaam wendt zich al af van datgene wat ze ziet.

Het symboliseert exact hoe ik mij een bepaalde periode gevoeld heb. Eenzaam, vol ongeloof over hoe de mensen om mij heen handelen. Misschien zijn er mensen die zich op dit moment zo voelen vanwege de Coronacrisis. Dat je de wereld om je heen  gewoon even niet zo goed begrijpt en je jezelf ook onbegrepen voelt. Dit zit voor mij allemaal in deze foto.

Verder kijk ik ook graag naar de details, zoals dit enkelbandje:

Ik vind de scherptediepte mooi en de dieptewerking van de bomenrij. De foto heb ik omgezet naar zwart wit om hem dramatischer en meer ‘moody’ te maken.

De foto heeft voor mij een soort betekenis als ‘De Schreeuw’ van Edvard Munch. https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Schreeuw_(schilderij). Zie voor je de figuur die vol schrik de handen op de oren houdt in een aangrijpend landschap. ‘Het drukt het geestelijke leed en de emotionele kwelling uit die de schilder tijdens bepaalde perioden in zijn leven heeft gevoeld.’ En: ‘Hij kreeg een onmachtig en depressief gevoel’. 

De foto straalt dus een bepaalde zwaarte en depressief gevoel uit. Maar hij is op een zonnige lentedag gemaakt. Het model is mijn altijd vrolijke nichtje, die gewoon heel goed in staat is aanwijzingen op te volgen. Ik vind het fantastisch dat zij als meisje van hier tien jaar oud met mij dit beeld kan neer kan zetten.

Binnenkort haal ik de foto van de muur. Want het is tijd voor iets nieuws. Iets met felle kleuren!

Paula Hesselink Fotografie, Voorhout

KvK nr.: 62498754

Op alle getoonde foto’s op deze website rust auteursrecht